Populisme

De gevestigde politieke orde loopt hand in hand met de MSM (mean stream media, zoals de NOS, Het Parool en de late-night talkshows.
Zij hebben zich de term 'populisme' toegeëigend terwijl het een algemene term is voor een manier van communiceren tussen de burgerij en het establishment.

Ten onrechte plaatsen grote dagbladen, nieuwsrubrieken en oudere politieke partijen zich tegenover populisten. Naar onze mening behoren zij tot het establishment dat de elite sinds 1959 (Kabinetten Willen Drees) tot dienst is.

De populist zou het volk vertegenwooordigen, maar dan is toch de gehele Tweede kamer een populist als de defintie van een populist de volgende is:

Populisme is ontleend aan het Latijn, waarbij populus volk betekent, met andere woorden, een populist komt op voor het volk.

In de Tweede en Eerste Kamer (ook wel de Senaat), maar ook in de Gemeenteraden en Provinciale Staten, worden de leden 'volksvertegenwoordigers' genoemd. Waarom partijen als de VVD, het CD en de PvdA de oppositiepartijen zo graag 'populisten' noemen is ons dan ook een raadsel.

Hierdoor is een negatieve klank ontstaan rondom het woord 'populisme' en daarmee ook rondom de term 'volksvertegenwoordiger', wat jammer is want in 2023 bleek uit een onderzoek dat het vertrouwen van het volk in de leden van de Eerste en Tweede Kamer historisch laag was.

De voornaamste taak van volksvertegenwoordigers in de Eerste en Tweede Kamer is om het Regeringsbeleid kritisch te volgen en daar waar nodig te corrigeren door middel van moties.
In de praktijk worden moties zelden aangenomen door de Regering en dat hoeft ook niet omdat we in Nederland altijd een meerderheidsRegering hebben waarbij de Regering dus een meerderheid heeft in de Tweede Kamer.

Sommige kamerleden (vooral van FvD en PVV) zien de betiteling 'populist' als een geuzennaam, wat wij dus ten onrechte vinden en ook niet echt handig.

Als voorbeeld van een populist wordt vaak Richard de Mos genoemd. De Mos was in Den Haag wethouder voor de lokale partij Groep de Mos/Hart voor Den Haag, totdat hij werd beschuldigd van belangenverstrengeling, na vier jaar werd hij in april 2023 door de rechtbank vrijgesproken.

De Mos bedient zich liever van de term 'ombudspolitiek', een door hemzelf bedachte typering van de soort politiek zoals ook wij, het Sociaal Realistisch Platform, die voorstaan. Volgens De Mos is hij niet corrupt, maar bedrijft hij ombudspolitiek, hij ziet zich als dé politicus die problemen van burgers en ondernemers op wil lossen.

Luister naar burgers en maak dat tot de basis van je beleid!
Wij snappen wel dat het politieke establishment dat niet altijd vindt stroken met hun eigen belangen.
Burgers die een gewillig oor vinden bij de oppositie is zelden in het belang van de gevestigde orde die sinds 1959, voornamelijk, de belangen van de elite beschermt.

Waarom dit platform?

Het SRP (sociaal-realistisch-platform) startte als een Internetbeweging, het is partij-onafhankelijk en wijst begrippen als 'links', 'rechts' en 'het politieke midden' af.

De politiek in Nederland kenmerkt sinds de Tweede Wereldoorlog in drie stromingen, te weten:

1. De Christen-Democratie
2. De Sociaal-Democratie
3. Het Liberalisme

De PvdA, het CDA en de VVD verdelen sinds 1948 de politieke posten, als het ze uitkomt mogen kleinere partijen aanschuiven. Deze 'verdeel en heers' politiek leverde de burger de laatste decennia geen echte vernieuwingen op, wel crises.

Het sociaal-realisme richt zich op de burger, wat is werkelijk in zijn of haar belang?
Bij grote vraagstukken zal de burger om een dwingend advies moeten worden gevraagd middels een referendum waarbij de opkomst én de meerderheid minimaal 50% dienen te zijn.

Het sociaal-realisme heeft geen enkele binding met een bestaande politieke stroming.
Totdat deze website begon te publiceren over sociaal-realisme in de politiek was hier niets over te vinden.

Laat uw stem écht spreken en neem niet langer genoegen met enkele seconden democratie eens in de vier jaar.