Rechtspraak

Rechters zijn onafhankelijk, maar is het systeem waarbinnen zij werken wel democratisch? Ook al kan een rechter niet ontslagen worden omdat hij voor het leven is benoemd, betekent dat dan dat hij echt onafhankelijk is en er ook geen toezicht is op de rechterlijke macht?

Nou, inderdaad, die schiet toch echt tekort. Advocaten kunnen namens hun cliënt hoger beroep aantekenen en zelfs bij de Hoge Raad (de hoogste rechterlijke macht) laten toetsen of de procedures wel juist zijn gevolgd of nieuw bewijs aanbrengen.

Dat geeft echter nog geen garanties!

Rechters mogen niet zomaar een bijbaan hebben, maar de politieke signatuur van rechters is wel vaak bekend en dat geeft al gelijk ‘kleur’ aan een rechter.
Het komt voor dat een rechter van een gerechtshof ook zitting neemt in de Hoge Raad of dat studiegenoten elkaar dienen te beoordelen. De geur van vriendjespolitiek, klassenjustitie en vooringenomenheid is niet zelden aanwezig.

Toegegeven, de werkdruk is enorm, veel teveel zaken blijven liggen omdat van alles maar voor wordt gelegd aan de rechter. En komt dat niet grotendeels voort uit onduidelijke wet- en regelgeving?

Procedurefouten, rechterlijke dwalingen en niet-ontvankelijkheid komen té vaak voor.

Vergissingen kunnen ondanks de werkdruk voorkomen worden als er arbiters (mediators) zouden zijn die vooraf bepalen of een schikking mogelijk is en of een identieke zaak al eens eerder voor het gerecht is geweest. Waarom een rechtszaak voor iemand die heeft ingebroken? Als er bewijs is dat je door rood bent gereden, waarom dan een beroep op een rechter doen?
Zo kunnen wij ons tal van situaties voorstellen waarbij de strafmaat voor handen ligt, daar hoeft de rechtbank niet aan te pas te komen.

Een soort van snelrecht vanuit justitie, de scheiding der machten is in de praktijk toch al lang vervaagd.

Juryrechtspraak is lastig, zeker geen 100% alternatief voor ons systeem, maar in België wordt met succes het hof van Assisen (volksjury) belast met het beoordelen van misdaden, politieke delicten en drukpersmisdrijven. Hoger beroep is niet mogelijk.

Een vereenvoudiging van de rechtspraak is niet zo ingewikkeld als het lijkt. De advocatuur zal ‘moord en brand’ schreeuwen, maar de enorme stapel, nog af te handelen, dossiers moet echt eens een keer slinken en het volk moet het gevoel hebben dat er snel en eerlijk recht wordt gesproken.

Bulkzittingen
Tijdens een bulkzitting komen meerdere zaken in rap tempo aan de orde waarbij er vooraf al is geschikt, de rechter hoeft er alleen nog een klap op te geven.

Dit fenomeen kan, naar onze mening, ook worden ingezet in zaken die gelijksoortig zijn, geef de verdachte een 'korting' op de straf als hij meewerkt aan en bulkzitting met meerdere zaken. Maar onze voorkeur blijft dat als een zaak vooraf geschikt kan worden de rechter er niet altijd meer aan te pas hoeft te komen als er een korting op de straf wordt gegeven.

Denk praktisch!

Waarom dit platform?

Het SRP (sociaal-realistisch-platform) startte als een Internetbeweging, het is partij-onafhankelijk en wijst begrippen als 'links', 'rechts' en 'het politieke midden' af.

De politiek in Nederland kenmerkt sinds de Tweede Wereldoorlog in drie stromingen, te weten:

1. De Christen-Democratie
2. De Sociaal-Democratie
3. Het Liberalisme

De PvdA, het CDA en de VVD verdelen sinds 1948 de politieke posten, als het ze uitkomt mogen kleinere partijen aanschuiven. Deze 'verdeel en heers' politiek leverde de burger de laatste decennia geen echte vernieuwingen op, wel crises.

Het sociaal-realisme richt zich op de burger, wat is werkelijk in zijn of haar belang?
Bij grote vraagstukken zal de burger om een dwingend advies moeten worden gevraagd middels een referendum waarbij de opkomst én de meerderheid minimaal 50% dienen te zijn.

Het sociaal-realisme heeft geen enkele binding met een bestaande politieke stroming.
Totdat deze website begon te publiceren over sociaal-realisme in de politiek was hier niets over te vinden.

Laat uw stem écht spreken en neem niet langer genoegen met enkele seconden democratie eens in de vier jaar.