Jongeren

Decentralisatie. Als daar één groep de dupe van geworden is zijn het wel de jongeren. In 2015 besloot de overheid onder leiding van Mark Rutte om de jeugdhulp, jeugdbescherming en jeugd-reclassering over het hekje van de gemeentes te gooien met een budget van 90% van wat het was, sindsdien zitten meer jongeren in de knel dan ooit.

Onder de noemer 'jeugdzorg' leek het erop alsof alles makkelijker zou worden, maar neem nou deze zin:

'Met een PGB (persoonsgebonden budget) kunt u zelf jeugdhulp voor uw kind inkopen'. Dat klinkt als een stukje salaris of uitkering naar de bakker brengen en als je geld op is heb je niets meer te eten.

Gemeenten zijn verplicht om aan kinderen onder de 18 jaar ondersteuning van welke aard dan ook te verstrekken, dit is wettelijk geregeld in de Jeugdwet, maar dan bent u er nog niet, de school, een huisarts of de jeugdarts verwijzen u en uw kind door naar een andere instantie.

Dus u doet uw hele verhaal en pas dan wordt u doorverwezen naar een van de 350 instellingen, afhankelijk van de zorgvraag en woonplaats kan de wachttijd flink oplopen. En hoe wordt die wachttijd bepaald? Na een zeer uitgebreide 'intake' en 'rekenmethode' kan er pas een datum worden vastgesteld.

Kinderen wachten gemiddeld tien maanden voordat ze enige vorm van hulp krijgen, of dat nu opvang, begeleiding, diagnose of medicatie betreft, de helft van de hulpzoekenden is na die tien maanden slechter af dan bij de aanvraag.

De Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd (IGJ) probeert er wel van alles aan te doen om de efficiency te verhogen, maar deze instantie is in feite niet meer dan een papieren tijger. Het SRP ijvert zich ervoor om één loket te creëren en dat het kind direct gehoord én passend geholpen wordt, dat kan alleen als er kortere lijnen en minder regelingen zijn.

Laat een centraal bureau zorgen voor aansturing en niet dat elke gemeente maar wat aanrotzooit. Geld is het probleem ook niet, maar de doelmatigheid en de bereidheid om snel een specialist in te schakelen om verdere schade bij het kind te voorkomen.

In 2018 beloofde de Regering onder leiding van Mark Rutte dat de 12.000 zwerfjongeren allemaal geholpen zouden zijn, binnen drie jaar. In 2021 kon de droevige balans worden opgemaakt dat het precieze aantal niet eens bekend is, maar dat het er meer zijn geworden staat vast.

Het cijfer van 18.000 wordt genoemd, maar dat zou zomaar eens een te voorzichtige schatting kunnen zijn. In 2023 werden er nieuwe bezuinigingen op de jeugdzorg aangekondigd terwijl er juist geld bij moet en de efficiency drastisch verbetert moet worden.
De bezuigigingen werden, na veel protesten, slechts deels teruggedraaid.

SCHANDE!

Zorg voor een dak boven het hoofd van IEDER kind in Nederland voordat je kinderen uit andere landen hier huisvest.

Waarom dit platform?

Het SRP (sociaal-realistisch-platform) startte als een Internetbeweging, het is partij-onafhankelijk en wijst begrippen als 'links', 'rechts' en 'het politieke midden' af.

De politiek in Nederland kenmerkt sinds de Tweede Wereldoorlog in drie stromingen, te weten:

1. De Christen-Democratie
2. De Sociaal-Democratie
3. Het Liberalisme

De PvdA, het CDA en de VVD verdelen sinds 1948 de politieke posten, als het ze uitkomt mogen kleinere partijen aanschuiven. Deze 'verdeel en heers' politiek leverde de burger de laatste decennia geen echte vernieuwingen op, wel crises.

Het sociaal-realisme richt zich op de burger, wat is werkelijk in zijn of haar belang?
Bij grote vraagstukken zal de burger om een dwingend advies moeten worden gevraagd middels een referendum waarbij de opkomst én de meerderheid minimaal 50% dienen te zijn.

Het sociaal-realisme heeft geen enkele binding met een bestaande politieke stroming.
Totdat deze website begon te publiceren over sociaal-realisme in de politiek was hier niets over te vinden.

Laat uw stem écht spreken en neem niet langer genoegen met enkele seconden democratie eens in de vier jaar.